کد مطلب:162397 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:187
حسن بن علی زبیر
ابومحمد حسن بن علی بن ابراهیم بن زبیر ملقب به قاضی مهذب، از ندمای صالح بن رزیك وزیر مصر بود. در سال 561 ه.ق.درمصر وفات یافت. او و برادرش رشید هر دو شاعر بوده اند.
1. و هجرت قوما ما استجاز سواهم
قدما قری الضیفان بالذیفان
2. الا الاولی نزل الحسین بدارهم
و اختار أرضهم علی البلدان
3. و سقوه اذ منعوا الشریعة بعدما
رفضوا الشریعة ماء كل یمان
4. حتی لقد ورد الحمام علی الظما
أكرم به من وارد ظمآن
5. تالله ما نقضوا هناك بقتله
الایمان [1] بل نقضوا عری الایمان
6. نزلوا علی حكم السیوف و قد أبوا
فی الله حكم بنی أبی سفیان
7. و تخیروا عزالممات و فارقوا
فیه حیاة مذلة و هوان
8. و انیخ فی تلك القفار حمامهم
فأتیح لحم اللیث للسرحان
9. عجبا لهم نقلوا رؤسهم و قد
نقلوا فضالئهم عن القرآن
10. فالمشركون أخف جرما منهم
و اشف یوم الحشر فی المیزان [2]
1. از گروهی دور شدم كه برای غذای مهمانان، سم مهلك تهیه كردند و قبل از آنان كسی این
چنین نكرده بود. [3] .
2. مگر كسانی كه حسین علیه السلام به منزل آنان فرود آمد و از بین تمام سرزمینها، سرزمین آنها را اختیار كرد.
3. آنها بعد از رها كردن دین و جلوگیری او از رسیدن به آب، از آب شمشیرها سیرابش كردند.
4. تا اینكه او تشنه كام به طرف مرگ رفت. چه بزرگوار است كسی كه تشنه لب به سوی شهادت می رود.
5. به خدا سوگند كه با كشتن حسین علیه السلام نه تنها ایمان خود بلكه اساس ایمان را در هم شكستند.
6. (حسین علیه السلام و یارانش) در راه خدا به فرمان شمشیر گردن نهادند و زیر بار فرزندان ابوسفیان نرفتند.
7. آنان مرگ با عزت و افتخار را برگزیدند و از زندگی توأم با ذلت و خواری دست كشیدند.
8. مگر آنان در این بیابان منزل كرده بود. به همین دلیل خوردن گوشت شیران برای گرگها آسان شده است.
9. چه شگفت است كه سر آنها را (بالای نیزه) جابجا می كنند در حالیكه از فضائل آنان كه در قرآن آمده است حرف می زنند.
10. بنابراین در میزان روز قیامت گناه مشركان از آنها سبكتر است.
1. و هجرت قوما ما استجاز سواهم
قدما قری الضیفان بالذیفان
2. الا الاولی نزل الحسین بدارهم
و اختار أرضهم علی البلدان
3. و سقوه اذ منعوا الشریعة بعدما
رفضوا الشریعة ماء كل یمان
4. حتی لقد ورد الحمام علی الظما
أكرم به من وارد ظمآن
5. تالله ما نقضوا هناك بقتله
الایمان [1] بل نقضوا عری الایمان
6. نزلوا علی حكم السیوف و قد أبوا
فی الله حكم بنی أبی سفیان
7. و تخیروا عزالممات و فارقوا
فیه حیاة مذلة و هوان
8. و انیخ فی تلك القفار حمامهم
فأتیح لحم اللیث للسرحان
9. عجبا لهم نقلوا رؤسهم و قد
نقلوا فضالئهم عن القرآن
10. فالمشركون أخف جرما منهم
و اشف یوم الحشر فی المیزان [2]
1. از گروهی دور شدم كه برای غذای مهمانان، سم مهلك تهیه كردند و قبل از آنان كسی این
چنین نكرده بود. [3] .
2. مگر كسانی كه حسین علیه السلام به منزل آنان فرود آمد و از بین تمام سرزمینها، سرزمین آنها را اختیار كرد.
3. آنها بعد از رها كردن دین و جلوگیری او از رسیدن به آب، از آب شمشیرها سیرابش كردند.
4. تا اینكه او تشنه كام به طرف مرگ رفت. چه بزرگوار است كسی كه تشنه لب به سوی شهادت می رود.
5. به خدا سوگند كه با كشتن حسین علیه السلام نه تنها ایمان خود بلكه اساس ایمان را در هم شكستند.
6. (حسین علیه السلام و یارانش) در راه خدا به فرمان شمشیر گردن نهادند و زیر بار فرزندان ابوسفیان نرفتند.
7. آنان مرگ با عزت و افتخار را برگزیدند و از زندگی توأم با ذلت و خواری دست كشیدند.
8. مگر آنان در این بیابان منزل كرده بود. به همین دلیل خوردن گوشت شیران برای گرگها آسان شده است.
9. چه شگفت است كه سر آنها را (بالای نیزه) جابجا می كنند در حالیكه از فضائل آنان كه در قرآن آمده است حرف می زنند.
10. بنابراین در میزان روز قیامت گناه مشركان از آنها سبكتر است.
[1] اگر اين كمله را به صورت «أيمان» بخوانيم، معني بيت چنين مي شود:
به خدا سوگند كه با كشتن حسين (ع) نه تنها سوگندها و پيمانهاي خود را شكستند كه رشته هاي ايمان را نيز گسستند.
[2] ادب الطف، ج 3، ص 72-73.
[3] در اين بيت شاعر به هجرت خود از وطن اشاره دارد.